13 maart, bemanningslijst is klaar, Anna Koosje nog niet helemaal

Anna Koosje gaat naar de Zwarte Zee, en er zijn heel wat vrienden van haar, Rob en Johan die dat willen meemaken. De vertrekdatum, 1 april, is nog maar 2 1/2 week weg, en er begint een soort spanning voelbaar te worden. Rob is vandaag naar de werf in Delft (alweer, hij logeert er bijna) om te zien hoe het gaat met de installatie van de rivierradar, de inbouw van de dieptemeter en nog een hele serie andere klussen die moeten gebeuren voordat Anna het technische rijncertificaat kan krijgen. Dat is verplicht, anders mogen we de (Duitse) Rijn niet op. Dat is de drukste vaarweg van Europa, echt een slagader voor het vervoer over water, en ze hebben er een hekel aan als daar schepen in de geul zinken of overdwars komen te liggen. Wij trouwens ook. Vandaar een heel pakket preventieve technische eisen. Op zich natuurlijk ook mooi voor schippers en opvarenden, want het betekent dat er een inspecteur aan boord komt die echt weet waar hij naar moet kijken. Als zo'n man groen licht geeft, geeft dat een extra gerust gevoel.

We gaan tien weken uittrekken om van Rotterdam naar de Zwarte Zee te komen, hebben we ooit over de duim geschat, en op die basis hebben we vrienden en bekenden uitgenodigd om aan te monsteren. We begonnen met een enorme lijst van mensen die ooit hadden gezegd dat ze het interessant vonden, en daaruit is door een soort alchemistisch proces een concentraat ontstaan van een elitegezelschap. Zoiets als de reisgenoten van Jason die met het schip de Argo het gulden vlies uit Colchis gingen halen, of stelen, afhankelijk van je perspectief. 

Dat levert trouwens voor de opvarenden een eerste tip op. Breng prikkelende, spannende boeken of verhalen mee, en maak die boeiend voor je reisgenoten. Griekse Mythen en Sagen van Gustav Schwab komt zeker in de boordbibliotheek, en ook Donau, biografie van een rivier van Claudio Magris. Een van de boeiende aspecten van deze reis is dat we uit Germaans Europa komen, tegen stroom en via talloze sluizen de rug van het continent op klauteren, en via de Slavische sfeer uitmonden in wat ooit de koloniale en handels-achtertuin van de Grieken was. Wat is Europa, met zijn eeuwen van schoonheid en van gruwelijkheden, toch een unieke vlek op de wereldbol! En daar gaan wij als het ware van binnenuit, terwijl we een paar van zijn grootste slagaders bevaren, een induk van krijgen!

Maar over die verschillende sferen - al snel na de Nederlands - Duitse grens komen we aan stuurboordzijde langs Xanten. Volgens de overlevering stond daar ooit, aan de oever van de Rijn, het slot van de Duitse oerheld Siegfried. Het is dat we geen geluidsapparatuur aan boord hebben, anders zou dat toch aanleiding zijn om delen van Wagner's Ring des Nibelungen door het ruim te laten rollen! We zullen het moeten doen met een collectie Germaanse mythen en sagen. Wie brengt ze mee, en wie vertelt erover?
Want dat was in de pre-moderne tijden, waar we ondanks de vracht techniek aan boord toch een beetje proberen en smaak van te krijgen, toch de manier waarop je van mens tot mens elkaar leerde kennen. Toen Odysseus aanspoelde op het eiland van de Phaiaken kreeg hij eerst droge kleren, onmiddellijk gevolgd door de uitnodigende vraag "Vertel ons je verhaal". Verhalen, daar gaat het om. Wie zijn verhaal vertelt, al dan niet opgesmukt met draken en jonkvrouwen, laat meer van zichzelf zien dan wie het wil hebben over de laatste politieke controverse. Het mooie van verhalen is ook dat ze naast elkaar kunnen bestaan. Als ik mijn verhaal vertel, hoeft het jouwe niet van tafel. Dat is met standpunten heel anders.