De personeelsadvertentie in de Binnenvaartkrant

Het wintervuil eraf

Klussen - de scherpe kantjes weg

- Mooi scheepje, mannen, hoort bijna in een museum thuis, zei de schipper van de Traffic in de sluis bij Weurt, waar het Maas-Waalkanaal in de Waal uitkomt. Zijn schip is een paar maatjes groter dan de Anna Koosje, maar de baas stond duidelijk vertederd naar ons te kijken. 
- Ik ben op zo'n ding opgegroeid. Waar gaan jullie naar toe?
- Nou wij zijn juist blij dat we het uit het museum hebben kunnen houden. We zijn eerst op weg naar Nijmegen en dan naar Odessa.
- Heb ik jullie dan niet met een advertentie in de Binnenvaartkrant zien staan een paar weken geleden, dat je iemand zocht met Rijnpapieren?
Dat klopte dus. De Binnenvaartkrant wordt goed gelezen, en zo zijn we dus een klein beetje beroemd bij onze grote collega's. De schipper vertelde nog dat hij zijn vrije tijd het liefst varend doorbrengt, op een kleiner scheepje van 22 meter dat hij ook nog heeft.

Het was een boeiend gesprek. Zò boeiend dat ik vergat dat we in een sluis lagen en dat we zouden gaan zakken. Hé!, klinkt een brul van het voordek. En inderdaad, ik ben bezig de Anna Koosje aan de sluismuur op te hangen. Snel, mes uit het stuurhuis; gelukkig, het is scherp, en met een ruk zakt Anna Koosje met haar ruim 75 ton bijna een decimeter omlaag. Tros een stukje korter, maar les geleerd!


Maar à propos Odessa - als we daarheen onderweg zijn, waarom zetten we dan de hele tijd zulke kleine trajectjes in de AIS? Dat hebben we dus even snel aangepast. Inclusief de datum en de tijd van aankomst. 16.30 uur, op tijd voor de borrel tenslotte!


Intussen zijn we nog steeds in Nederland een beetje sur place aan het maken. Jan Vlietstra komt vanavond aan boord, en morgenochtend gaan we dan echt de eerste grens over. Jeanne komt vanavond nog even voor een laatste vaarwel, en omdat ze vindt dat ik een net pak aan boord moet hebben voor wanneer we in Wenen naar de opera gaan. Dat is praktisch vooruit denken!