Eindelijk Wasserschutzpolizei!

13 april, honderd jaar geleden verging de Titanic en het is nog vrijdag ook.


"Zouden we niet kunnen proberen de Wasserschutzpolizei aan boord uit te nodigen?" zei Rob gisteravond nog. "Dan kunnen ze constateren dat alles hier in orde is. Als ze dat dan op hun informatiesysteem zetten, is dat voor heel Duitsland goed."


Ik verdenk hem ervan dat hij stiekem met ze heeft gebeld, want deze heimelijke wens ging tot op de letter in vervulling. Een snelle boot van de WSP kwam naar ons toe en bleef eerst een minuut of tien als een nieuwsgierige toerist om ons heen varen. Wij kregen Polizeihauptmeister Lars Lobuscher aan boord, een vriendelijke, correcte man die vanaf het eerste moment duidelijk maakte dat hij niet kwam om onheil op te sporen maar omdat hij graag wilde zien hoe een oud schip er zo goed uit kan zien. Jan z'n Rijnpatenten bleken in orde - ook een geruststelling voor ons - en voor de rest hoefde hij geen polissen, technische Überprüfungen of telecomcertificaten te zien. Wij nodigden hem uit ook het ruim en de roef eens te bekijken, wat hij graag aannam. Het leidde ertoe dat ook ik de Anna Koosje een beetje door zijn ogen zag, en wat is het dan eigenlijk een indrukwekkend schip. Nou ja, scheepje zegt Jan de hele tijd. De hele bemanning met zwemvesten aan, gehoorbeschermers bij de ingang van de motorkamer, technische installaties strak in het gelid, heerlijk!


Rob vroeg of deze inspectie nog ergens werd vastgelegd of zo. Ja, hij zou een verslag op hun interne systeem zetten. "Dat is dan voor heel Duitsland goed..."


Polizeihauptmeister Lobuscher vertelde dat hij op een klein slotje boven Rüdesheim woont, en dat hij ervan droomt dat ooit in te ruilen voor een schip, ja eigenlijk van het soort Anna Koosje. Die zijn in Duitsland vrijwel uitgestorven, maar het verklaart zijn belangstelling en verwondering over wat hij hier zag. Bestemming Odessa bracht een verre blik in zijn ogen, en als hij gekund had, was hij graag aan boord gebleven.

Stattdessen vroeg hij of er niet iemand van ons even bij hem aan boord wilde komen, dan konden wij wat plaatjes maken van ons schip. Graag natuurlijk! Als ik nog met Kodak had gefotografeerd, waren het zeker drie rolletjes geweest. En niet alleen de bakboord schaduwkant - kunt u niet ook even aan de zonkant gaan varen? 



Frank en hij wisselden op het laatst nog even kaartjes uit om foto's van zijn schip te kunnen toesturen, en dat bezegelde het niveau van de Anna Koosje en haar bemanning voor alle eeuwigheid: Herr Professor Doktor Ingenieur F van Beek - je zàg zijn ogen groter worden. Dat Herr Professor Doktor Ingenieur ook nog heel goed is met ruitenwissers, hoefde ik er niet eens bij te zeggen!