Het was wel verdacht toen wij gisteren in Wijk bij Duurstede de haven uit voeren, op weg naar Odessa. Dat ligt ver oostelijk, maar wij draaiden weg stroomafwaarts naar het Westen, richting Dordrecht. Was het een schijnbeweging, of was het hele verhaal van die verre reis uit de duim gezogen en gaan we de volgende maanden in werkelijkheid gewoon een beetje rondjes draaien rond Maas, Waal en IJssel?
Hoe dan ook, we liggen weer prachtig op een min of meer vertrouwde plek, de Wolwevershaven, ongeveer achter de monumentale stoomsleper Pieter Boele en pal voor de historische scheepslift van Straatman.
Een ingenieuze constructie, al is het soms wat gênant hem in bedrijf te zien. Hij is bedoeld om roerbladen, schroeven en schroefassen van schepen te kunnen repareren. Een schip vaart er achterwaarts in, waarna de achterkant in banden gehangen en boven water getild wordt. Als dat gebeurd is, kun je letterlijk een schip in de kont kijken. De enkele keer dat ik dat heb gezien, had ik de neiging beschaamd het hoofd af te wenden. Een fatsoenlijk schip verdient beter dan zo publiekelijk in zijn intimiteit te worden blootgesteld.
Vanmorgen hebben we Nico aan boord gehad, de CV-monteur van Bunkerstation Papendrecht. Die zou toch al komen voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt van de brander, maar nu was er een extra aanleiding. Het was nogal fris toen we aan boord kwamen in Wijk, maar toen we de CV aanzetten begon die blauwe walmen te braken. Niet goed dus. Nico wees vanmorgen al vroeg het probleem aan. Voor de technische Rijncertificering hebben we hendeltjes moeten aanbrengen om de toevoer van alle brandstofgebruikers van buitenaf te kunnen afsluiten. Die van de CV stond dicht - maar net niet helemaal zo dicht dat hij niets deed: walmen kon hij wel. Zo leren we elke dag het schip een beetje beter kennen...
Intussen is door de nu aanwezige opvarenden ook de vraag beantwoord hoe je je nu eigenlijk een beetje nuttig kunt maken als je een hele dag aan boord aan het varen bent - of zit te wachten op de techniek. Je brengt je eigen kookboeken mee, en daar ga je wat mee doen!
Is de reis nu werkelijk begonnen of zijn dit nu de laatste loodjes voor de start.Naar ik hoop vergaat het jullie niet zoals wij , in zelfde periode enige jaren eerder, op het Pannerdense kanaal.
BeantwoordenVerwijderenWij raakte een brok bazalt in het midden van het vaarwater met tot gevolg een kromme schroefas.Na week op de wal te hebben doorgebracht en een nw. as verder konden we eindelijk aan onze Donau reis gbeginnen.
Hierna zonder een enkele storing in Sulina,Roemenie aangekomen.
Behoeden vaart.
Klaas
Schijnbeweging
BeantwoordenVerwijderenHet was een wat onbezonnen want impulsieve gang naar Wijk bij Duurstede, die zondagochtend 1 april, om de Anna Koosje en haar bemanning uit te zwaaien. Het tijdstip gebaseerd op een reeele inschatting, die Johan en ik, als ouders van hedendaagse kinderen delen: die zijn niet vroeg hun bed uit: "voor twaalven zijn wij niet weg". Zelden zag ik een legere haven dan toen die van Wijk. Zo starend naar dat lege water bedacht ik mij dat de Anna Koosje de komende maanden menig havenmeester het hoofd op hol zal brengen. Haar aantrekkelijke ranke romp tegen de kade en aan bolders gebonden, als in overgave aan een spel van bondage. De volgende dag, zijn fiets met nog draaiend achterwiel op de kade gelegen, staart de havenmeester dan, als ik in Wijk, naar de lege plek aan de kade en dat ontzettend lege water, met nog een weerschijn van een groene band en rooie wangen. Havenmeesters beware!