We hebben een boekje aan boord, titel Heidelberg, dat op de flaptekst zegt dat "Heidelberg gilt als Inbegriff der Deutschen Romantik, ja geradezu als Synonym für Deutschland". Romantisch is het zeker, zowel in de populaire als in de cultuurhistorische zin. Het is een decor waar je zo Rumpelstilzchin en de Gelaarsde Kat in kunt denken. Sorry, de laatste is van Perrault's Moeder de Gans.
We hebben er gegeten in een restaurant, Seppl, dat oud tot zijn handelsmerk had gemaakt, en dat al een paar honderd jaar. Namen en data ingekerfd, niet alleen in de tafels maar ook op wanden en zelfs de plafonds. De ondernemer die daar eigentijds horecameubilair in zet, vernietigt in een klap zijn kapitaal. Het doet een beetje denken aan De Pijp in Rotterdam, alleen met een veel langere historie. Een heel verse inkerving was van 1975. de jongeman die dat deed is intussen tegen de zestig. Recente hebben we niet veel gezien. Welke man heeft er nog een mes op zak?
Wat Heidelberg ook heeft, althans de Altstadt waar wij in rondliepen, was geen rechte straten. Wat is een trage curve in een straat toch verlokkend, noem het maar het Regent Street effect. En waarom wordt het in moderne stedenbouw zo zelden toegepast - vinden ze verlokking slecht voor ons? In Heidelberg voegt het in ieder geval toe aan de suggestie dat er achter al het zichtbare nog iets anders schuilt.
Maar wat heeft Heidelberg geboft dat het er nog is! We waren in Heilbronn, op hemelsbreed een kilometer of veertig afstand. De Engelse bombardementen hebben er weinig van over gelaten - Heidelberg lag dus duidelijk binnen hun actieradius. Worms, ietsje minder ver, hetzelfde verhaal. En natuurlijk lagen Berlijn en, helaas, Dresden, ook binnen het schootsveld.
Varen in Duitsland is een confrontatie met oorlog, verwoesting en wederopstanding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.