Sinds Arnhem / sluis Driel vijfhonderd kilometer gevaren en geen sluis tegengekomen.
We draaiden bij Mannheim de Neckar in. De tegenstroom viel weg, we maakten ineens na vele dagen weer dertien kilometer per uur (sowé!), en daar was de sluis van Feudenheim. Om er een beetje in te komen was dat gelijk een stijging van tien meter. Het ernstigste dat we in dat opzicht deze reis krijgen is waar de Donau door de Karpaten breekt, de IJzeren Poort. Het woord alleen al bezorgt Tolkienliefhebbers kippenvel. Dat zijn twee sluizen achter elkaar van 25 meter elk. Komen we op terug!
We zijn er intussen ook achter dat het soms gewoon onhandig of onveilig is, de schroef uit te zetten in een sluis. Het kolkt en stroomt zò hard, en om de paar minuten moet je de touwen in een hogere pot vastleggen, dat je wel sturing mòet hebben om het schip in de buurt van de sluiswand te houden. Het is ook nogal wat om in acht minuten 13.000 kuub water in een bak te laten lopen!
Nu liggen we in Heidelberg, aan de voet van het Schloss, mooier kan haast niet. Ik weet dat ik hier een paar jaar geleden via de landroute was gekomen, en bedacht dat het wel heel leuk zou zijn hier met een mooi schip aan te komen. En nu zijn we er!
We beginnen ook een beetje door te krijgen hoe we de welwillende nieuwsgierigheid van havenmeesters en ligplaatsbeheerders kunnen prikkelen. "Wir sind mit einem antiken Binnenfahrtschiff auf dem Wege von Rotterdam nach Odessa. Können Sie uns einen schönen Liegeplatz empfehlen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.