Worms; en laatste wijze woorden van Jan

Wat kan een mens toch blij zijn met eenvoudige dingen. De watermaker werkt alsof het nooit een probleem geweest is.
Doet me trouwens denken aan een you-tube filmpje waarop een stagiair bij de Duitse kustwacht met een koptelefoon op bij allerlei ingewikkelde radioapparatuur zit. Komt een boodschap binnen; "German coast guard, German coast guard, we are sinking!" Jongen kijkt verbijsterd om zich heen, terwijl de oproepen steeds dringender blijven binnenkomen. Uiteindelijk pakt hij een microfoon en antwoordt bedeesd: "Yes? What are you sinking about?"
Zo zie ik mezelf hier op de Rijn wel enthousiast op het dek dansen: "We maken water, we maken water!" Tot er een reddingsboot met zware pompen opdaagt om ons te helpen...


Worms, een van de oudste steden van Duitsland. In de Nibelungensage de hoofdstad waar koning Günther regeerde en waar Siegfried oog in oog kwam te staan met zijn tegestrever Hagen, die hem uiteindelijk zou doden. Zo hebben we dus vanaf Xanten via de Drachenfels tot hier in dat verhaal geleefd.


Worms heeft sinds enige tijd een Nibelungenmuseum, dat we niet bezocht hebben maar dat zelf aangeeft dat het nogal moeilijk is rond een niet-historisch gegeven iets te laten zien. Worms is ook een van de Nibelungensteden, maar dat begrip riekt ernstig naar een marketingconcept voor city promotion. Naast de hierboven genoemde zijn er ook plaatsen als Grasellenbach, mogelijk de plek waar Siegfried vermoord is, en Eferding: Kriemhilde heeft er eens overnacht. Op die manier komen er ooit ook nog wel eens Anna Koosjesteden...


Jan, onze Rijnloods, heeft in Worms ons "scheepje" - zo noemde hij de Anna Koosje de hele tijd - aan de handen van het lot toevertrouwd en is naar huis gegaan. We hadden nog een klein stukje Rijn te gaan tot aan Mannheim, waar wij de Neckar in wilden, richting Heidelberg. Met onze Wasserschutzpolizei-relaties durfden we het wel aan, even zonder Jan z'n papieren te varen. Op de valreep heeft hij ons nog een heel stel praktische weetjes en tips aangereikt. Zoals:

• Wrijfhouten hebben een voor- en een achterkant. Als je ze verkeerd om ophangt, loop je het risico dat ze blijven haken. 

• Wrijfhouten zo mogelijk ter hoogte van het berghout ophangen - de versterkte rand buitenom de romp. Daaronder is de romp zwakker en maak je deuken.

• Op stroom aanmeren: zet je roer een beetje van de kade af, dat stuurt de kont af en dan bonk je er niet zo tegenaan als er verkeer langs komt.

• De gaten waar de ankerketting door naar buiten komt, heten kluisgaten, dat wisten we. De versterkingsringen eromheen zijn "de baard van het schip". Jan z'n broer is ooit bijna gezakt voor zijn schippersexamen omdat hij dat niet wist.

• De ijzeren luiken die je voor de ramen van de kajuit kunt schuiven, zitten er niet voor de schattigheid. Securit bestond nog niet in 1931, dus die ramen zijn van gewoon vensterglas. Als daar een zijwaartse golf tegenaan beukt, breken ze en heb je een groot probleem. Schuifluiken vangen de klap op.

• Main, Neckar en Moezel zijn regenrivieren; de Rijn is ook deels sneeuwrivier. Als het in het stroomgebied van een regenrivier even flink plenst, hou je dan vast. Binnen een paar uur of een dag komt er een enorme golf regenwater naar beneden. Die is ook even snel weer voorbij, dus als je tijd hebt, blijf dan even liggen.