We zijn nu begonnen het Duitsland van de legenden binnen te varen. We waren natuurlijk al vroeg Xanten gepasseerd, dicht bij de Nederlandse grens, waar volgens de overlevering het slot van Siegfried zou hebben gestaan. Maar dat deel van het land zijn zo veel bommen op gevallen dat zelfs de Rheintöchter en de Nibelungen het er niet uithielden.
We kwamen langs Bonn, en even later Königswinter, met hoog daarboven de Drachenfels. Die ontleent zijn naam aan de draak die daar zou hebben gewoond, en die door Siegfried op zijn reis naar Worms zou zijn gedood, en wiens bloed hem bijna (maar niet helemaal genoeg) onkwetsbaar maakte. Fafnir dus, bekend van Maarten Zweers en Richard Wagner.
Even verder verscheen op de kaart een eiland, Nonnenwerth. Ik heb Liszts Zelle in Nonnenwerth vaak gehoord in het kielzog van onze eerste pianoconcourswinnaar Yingdi Sun. Maar ik had bij dat Nonnenwerth nooit een beeld, en heb nooit de moeite genomen er meer over te weten te komen. En nu kwamen we er langs!
Toen loods Jan hier in zijn vroege jaren langs kwam, vertelt de hij, zag hij regelmatig nonnen langs de oevers lopen, heel veel. Nu zie je achter de bomen de doelpalen een van een voetbalveldje staan, zou dat zijn om de roeping tot de Heer wat aantrekkelijker te maken?
Frank van Beek is aan boord gekomen in Keulen en is onmiddellijk in de nek gesprongen met allerlei technische puzzels waar Rob, en zeker ik, niet uit kwamen. Frank geniet, in het besef dat hij een belangrijke bijdrage levert. Hiernaast zijn schets van de aansluiting van onze nieuwe ruitenwisser. Het is duidelijk, nu komt het in orde. Auteursrechten blijven trouwens bij Frank!
Rob heeft Frank onmiddellijk in zijn eigen functie van hoofd technische dienst benoemd, en is nu zelf opgeschoven naar lid van de raad van bestuur. Hij is dan ook al bijna de hele dag op onze bestuursetage te vinden.
De historie blijft ons in het gezicht staren langs deze oerader van Europa. Remagen, aan weerszijden de ruïnes van de pijlers van de Ludendorff spoorbrug. Die is in de nadagen van de Eerste Wereldoorlog als militair project gebouwd, en werd in april 1945 door de Amerikanen als een van de weinige Rijnbruggen intact veroverd. Daardoor konden binnen enkele dagen 18 regimenten naar de oostelijke oever oversteken, totdat de Wehrmacht hem met hun laatste explosieven opbliezen. Het steunpunt aan de Berlijnse kant van de Rijn versnelde de geallieerde overwinning aanzienlijk. Na het eind van de oorlog werden er krijgsgevangenkampen ingericht, waar op het hoogtepunt 170.000 verdachte Duitsers waren geïnterneerd. Dat kon niet lang zo doorgaan; in juli 1945 werd het interneringsprogramma beeindigd.
Dag Johan en reisgenoten. Probeer jullie op de voet te volgen via marinetraffic. Wij konden er zo getuige van zijn dat jullie met een schijnbeweging de haven in Keulen zijn ingeschoten: eerst naar de brug en toen weer terug. Vanochtend zag ik jullie voor tienen vertrekken. Aan het eind van de middag waren jullie spoorloos en dat zijn jullie nog. Tussen Bonn en Wiesbadeb is niet een schip op de Rijn te zien. Dat kan natuurlijk niet. Ik denk dat op dat stuk geen signalering is. Morgen weer eens kijken. Groet.
BeantwoordenVerwijderen