dinsdag 8 mei 2012

Van het kanaal de Donau in



De geometrische, technische strengheid van het Main-Donaukanaal werd weer vriendelijk en lieflijk toen het kanaal zich voegde naar het traject van de Altmühl, een riviertje dat er toch al lag.








"Zwaluwennest" aan de Altmühl















































En hier komt het kanaal de Donau in, alleen de verkeerstekens zien dat omgekeerd. Het bord is een aanduiding dat een nevenvaarwater - de Donau dus - zich aan stuurboord bij een hoofdvaarwater voegt; de overeenkomstige scheidingston beweert hetzelfde. 
Het rivierkilometerpaaltje geeft aan dat we 2411 kilometer te gaan hebben tot Sulina aan de Zwarte Zee!

Computerkaart met de splitsing. Wenen in zicht!
 

We varen nu op het Duitse deel van de Donau, vanaf Regensburg richting Passau. Het blad Binnenvaart had kort geleden een mooi artikel over het 20-jarig bestaan van het Main-Donaukanaal. Daarin lezen we dat dit stuk een belangrijke flessenhals is in de verbinding tussen Oost- en West-Europa. Zodaning zelfs dat het de hele economische rentabiliteit van het Main -Donaukanaal ernstig onder druk zet.




Terwijl het er in het begin zo goed uitzag! Het geprojecteerde vervoersvolume van 6,4 miljoen ton werd al in 1995, drie jaar na de opening, overtroffen. In 2000 was het zelfs 8,5 miljoen ton. Maar daarna liep het achteruit, tot 5,7 miljoen ton in 2009. Geen wonder dat het hier zo'n rustige indruk maakt!
Vooral het containervervoer is ingestort, wat is toe te schrijven aan de onvoorspelbare doorgang bij de genoemde flessenhals, die soms, bij lage waterstanden, zelfs helemaal gestremd is. Het ziet er niet naar uit dat hier snel verandering in komt, want de weerstand uit de politiek en de milieubeweging tegen kanalisering is groot. Containerschepen hebben we nog in het geheel niet gezien; dat vervoer is overgenomen door het wegtransport en het spoor.


Het Walhalla van Ludwig
Zo dreigt een groot, bovenregionaal infrastructuurproject zijn bestaansrecht te verliezen. Niet voor de eerste keer trouwens. Tussen 1836 en 1845 liet de Beierse koning Ludwig I - de man van het Doornroosjeslot Neuschwanstein en de even fantastische Walhallatempel hier langs de Donau - het Ludwigkanal aanleggen tussen Bamberg aan de Main en Kelheim. Maar dat was heel smal, met 101 sluisjes erin van 31,5 bij 4,7 meter, en verloor vijf jaar na de opening al veel van zijn vervoersvolume. Er hangt een dreiging in de lucht dat de geschiedenis zich herhaalt!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.