Donau tot Budapest

Maar die 178 kilometer in een dag naar Budapest dus. Na de harde wind van de vorige dagen werden we wakker op onze ankerplaats, waar de oude Donau weer in de hoofdstroom komt. Zò stil, zò lieflijk dat je de sluiers van de wegzwevende waterfeeën kon zien oplossen in het eerste zonlicht.

Scheepje vaart weg uit Györ

In Györ zetten wij onze afstappende opstappers af op een ongastvrij ogende industriekade, waar de ontvangende bewakingsfunctionaris er geen twijfel over liet bestaan dat hij die mensen zo snel mogelijk van het terrein weg wilde hebben. Dat deel van hun reis zat dus wel goed...

Hij is wel degelijk blauw!

Wij voeren verder langs brede oevers met vooral bossen, hier en daar een industrieterrein en af en toe een dorpje. Het viel ons op hoe weinig bruggen we eigenlijk tegenkwamen. Zelfs veerponten, de laagdrempeliger manier om oevers met elkaar te verbinden, zijn schaars. Niet veel mensen waarschijnlijk, en àls ze er al zijn, hebben ze geen overdreven behoefte om ergens anders te zijn.




Onze snelheid over de grond zat de hele tijd tussen de 17 en de 22 kilometer per uur, bij een motortoerental dat ons in stil water een kilometer of 13 had opgeleverd. Met die 178 kilometer waren we bezig tussen 6 en 16 uur, met een uur correctie voor Györ, dus dat klopt wel ongeveer.

Dit is Esztergom, een van de oudste steden van Hongarije, ooit residentie van het vorstenhuis van de Árpáds.  De kathedraal, een van de meest indrukwekkende kerken van Hongarije, onderstreept dat de stad lange tijd het geestelijk centrum van het land is geweest. Een soort Kampen dus, maar dan groter en met meer allure. Daar kwam overigens een eind aan toen de Ottomanen in 1543 de macht overnamen.




Aan Esztergom gaan we op de terugweg uitgebreider aandacht geven. We zullen wel moeten: Rob z'n vriend Marten Leeh, bekend Anna Koosjevaarder en bezitter van een huisje in de buurt, heeft gedreigd dat hij een ketting in de rivier gaat spannen als we niet langskomen. Marten is een befaamd bootlegger van zijn eigen appelpálinka, 60% of zo, dus veel zal hij niet hoeven te dreigen.


Hieronder een kaartje van een stuk van onze reis die dag. Globaal stroomt de Donau van westnoordwest naar oostzuidoost, behalve in een groot stuk van Hongarije, daar gaat hij gewoon pal zuid. Maar niet nadat hij net voorbij Esztergom, bij Nagymáros nog een schijnbeweging naar het noorden heeft gemaakt. Een Hollandse waterbouwer zou het onzin vinden, die bocht moet natuurlijk gewoon worden afgesneden. Helaas zit er een berg tussen.
Het is hier smal, niet diep en het stroomt snel. Opletten dus.


Na Nagymáros voelden we ons avontuurlijk en zijn we van de kaartroute afgeweken door niet de hoofdstroom maar de smallere Szentendre arm van de Donau te volgen. Ook weer prachtig, de adjectieven schieten tekort, veel buitenhuisjes want we zitten intussen vlak bij de grote stad Boedapest, en ineens komen we uit bij Margitsziget, het eiland in de Donau dat we kennen van  de verhalen van onze zoon die daar het zomerse popfestival heeft bezocht. Nu was het er rustig.