woensdag 30 mei 2012

Walachije

Walachije, het heeft de magische klank van Shangri-La en, ooit, Ceylon. Vaak genoeg van gehoord, nooit opgezocht waar het lag want dat deed je met Xanadu ook niet, waar Kubla Khan een statig lustpaleis gebood.
Nu varen we erdoor, het voelt als ver van alles, er is geen levende ziel te bekennen en het onttrekt zich aan categorieën als mooi, indrukwekkend of lieflijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.