Verwaaid in Čunovo

Verwaaid zijn we vaak genoeg, met de Alcedo, maar dat was een zeilboot. Dat het ons ook met de Anna Koosje kon overkomen, hadden we niet verwacht. Maar hier liggen we, een kilometer of dertig ten zuiden van Bratislava, ongeveer op het drielandenpunt van Oostenrijk, Hongarije en Slowakije. Er ligt hier een stuw in de rivier met daarvoor een soort landschap dat aan het Tjeukemeer doet denken, alleen groter. Vlak, veel water, ondiep.


Om de stuw heen gaat de scheepvaart een soort trechter in, die uitmondt in het Gabčikovokanaal, parallel aan de eigenlijke Donau. Lastig bevaarbaar bij noordwestelijke winden van meer dan kracht vier, zegt onze vaargids. Het is noordwest, ruim zes. Niet alleen slecht bevaarbaar: "Wegblijven", gebiedt ons de baas van de sluis aan het eind van de trechter. Zo liggen we dus hier aan een industriekade waar slimme waterwoningen in elkaar gelast worden. Er wakkere ondernemer heeft zo te zien een partij olietanks op de kop getikt van 15 meter hoog en 2½ diameter. Die snijdt hij overlangs doormidden, dat worden de drijvers, en daar wordt het frame op gelast. Verder wordt hier ook nog gewerkt aan een sluis naast de stuw, maar die is nog niet klaar dus daar hebben we niets aan.


Dus gegeven dat we hier even niet verder kunnen, wat is hier te ontdekken dat zo nadrukkelijk om aandacht vraagt?
Het is een totale verrassing, maar wat een mooie: het Danubiana Meulensteen Art Museum. Het staat op het winderige einde van een pier met verder niets eromheen. Zal wel iets te maken hebben met de stuw, dachten we, een soort Neeltje Jans in het klein. Maar het blijkt een echt mooi volwassen museum voor moderne kunst te zijn, dat qua licht en uitzicht op het water een beetje doet denken aan het Belvedère op het landgoed Oranjewoud bij Heerenveen. 

Maar wat doet die Nederlands klinkende naam Meulensteen erbij? En waarom hangt er bij de entree een fotomontage waarin onze majesteit kennelijk iets opent, onthult of doorknipt?

Het blijkt dat Gerard Meulensteen een Nederlandse ondernemer is die zijn geld heeft verdiend met Neways Electronics in Nunen. Hij is kennelijk in de regio Eindhoven wel bekend, maar niet vanwege wilde partijen of een extravagant leven. Hij heeft ooit belangrijke ondersteuning gegeven aan het Van Abbemuseum en aan de oprichting van het Meulensteen Art Centre aan de Technische Universiteit Eindhoven. Niemand hier aan boord had verder van hem gehoord, en er zitten hier toch best wat mensen die bekend zijn met de ondernemerswereld. 
Meulensteen heeft in de loop van de jaren een heel mooie collectie moderne kunst opgebouwd, die nu hier in Slowakije te zien valt in zijn eigen museum. Deze plastiek, die binnen naast zijn portret hangt, geeft trouwens aan dat niet alles even soepel is verlopen. Het is een boot waar de roeiriemen door elkaar alle kanten uit staan, en de wind in het zeil blaast achteruit.


Maar een vermogend man die zonder al te veel publiciteit iets moois neerzet en nalaat, wat een inspirerend verhaal! Daar lig je graag een halve dag voor verwaaid. (Maar hopelijk niet veel meer want we hebben vrijdagmiddag een gegarandeerde pontonreservering in Budapest!)