Passau

Het is 10 mei en we zijn net voor de lunch aangekomen in Passau. Dit is de laatste stad in Duitsland voor de grens van Oostenrijk. Gisteren zijn we tegen wil en dank blijven liggen in Deggendorf. Dat kwam door twee wateragenten in  een politiespeedboot die ons vertelden dat we al illegaal, zonder loods, zover waren gekomen. Zij bleken wars van werk  en wilden ons geen bon uitschrijven. Maar dan moesten we wel verder gaan met een loods naar Passau. Dat regel je niet zomaar. Vele telefoontjes later en we hadden vanmorgen twee loodsen aan boord. Het moet niet gekker worden. Met Georg uit Regensburg, hij bracht ook nog verse broodjes mee, zijn we toen vertrokken en net op tijd want Johan begon last te krijgen van doorligplekken. Er was ook nog een van de dames jarig en bij het ontbijt hebben we gezongen.  's Morgens is mijn stem nog niet zo goed dus is de bijdrage beperkt gebleven tot driemaal Hoera. Georg bleek een aardige vent die iedereen kende. Typisch als varensgezel was hij bezig aan zijn derde vrouw (dat geldt niet als regel voor de bemanning van de AK). 
Ook van hem leerden we weer. Opmerkingen van : "... daar heb je niets te zoeken...." laten je weten dat je daar niet moet zijn. Er liggen dan stenen onder de wateroppervlakte. Hij had tevens een adres van een bevriende loods in Bratislawa. Intussen is er aan boord van alles gaande. Dat heeft alles met water te maken. Niet dat van de Donau, maar met het maken van drinkwater en het doorspoelen van de toiletten met buitenwater. Als je met het ene meer doet heb je minder van het andere nodig. Dat is best belangrijk. In eerste instantie is daarbij Ewout de centrale figuur. Hij was al eerder aan boord en heeft de leverancier bezocht. Met veel kennis kwam hij deze week terug. We hebben van alles geprobeerd, maar het wil niet echt lukken. We verdenken het apparaat van muiterij. Met inzet van velen, ook van het thuisfront komt er een nieuw apparaat. Vriend Henri vond dat hij toeschouwer was bij het project van Johan en mijzelf. Hij voelde zich als het ware er een beetje bijhangen. Welnu dat heeft hij geweten. Allereerst mocht hij de thermostaat verhangen (op een andere plaats ophangen) en werd daarbij bijna geëlektrocuteerd. Toen kwam het aansluiten van  de nieuwe pomp voor het buitenwater voor de toiletten. Henri had zijn auto reeds in Passau geparkeerd en die kon worden ingezet voor een bezoek aan de locale Hornbach. Inmiddels meerdere bezoeken. De Anna Koosje kan een museum beginnen in slangenklemmen. Er kwamen er weer meer aan boord dan nodig. Dat komt allemaal in mijn machinekamer terecht. Het zal wel goed komen. 
Bijna vierenhalve week zijn we op de Duitse wateren geweest. Morgen zitten we in Oostenrijk. Daar melden we ons zo snel mogelijk bij de Wasserpolizei en vragen hun wat onze verplichtingen zijn. Over drie dagen zitten we in Wenen. Door de stroom varen we tegen de 20 km per uur en dat gaat best snel. Ik merk zeker al een tijd van huis te zijn en van enige heimwee is sprake. Regelmatig contact en het sturen van foto's helpen. Met trots kijk ik terug op wat we reeds gedaan hebben. Rijn, Neckar, Main, Main Donau Kanal en nu de Donau. De landschappen zijn meer dan overweldigend. We ontmoeten eigenlijk alleen maar aardige mensen. Ik stel vast een gelukkig mens te zijn.


Rob van der Meulen