De ziel van de Anna Koosje

Het is nu de eerste mei. Voor Duitsland betekend dat een dag vrij. Aan boord van de Anna Koosje kennen we zoiets niet. Langs de Main zagen wij op vele plaatsen de voorbereidingen om deze dag te vieren. Grote houtstapels voor een vuur en tijdelijke biertuinen en -tenten. Het weer lijkt mee te werken, want we stonden vroeg op en de zon scheen. Dat vroeg op is nodig om de kilometers te maken. Het is 384 km naar Bamberg en we zitten pas op 190. We varen in een soort convooi met nog twee beroepsschepen. Zij geven het tempo aan en hebben bij de sluizen voorrang. Bijna elk uur is er wel zo'n sluis. We worden in het nemen van die sluizen steeds vaardiger. Het landschap is juist in deze tijd bijzonder fraai. De verschillende kleuren groen, zo typisch voor het voorjaar, geven aan allen een blij gevoel. Tot nu toe heeft Johan deze blog verzorgd en zat daartoe regelmatig in het ruim. Hij begon de typische bleekheid van een schrijver te vertonen. Daar moet verandering in komen en zo neem ik die taak even over. Ik ben nu bijna vier weken aan boord en wat is die tijd omgevlogen. Met de wekelijkse wisseling van bemanningen heb je ook weinig tijd om op adem te komen. Verder waren er ook nog klussen te doen. Dit ondanks alle voorbereiding. Alles werkt nu behalve de waterpomp in het toilet waar Johan gisteren de hele dag mee bezig was. Het ding zal worden vervangen door iets nieuws. Dat gebeurt er als je niet doet wat de schipper wil. Er wordt nu met de putsemmer water voor het toilet gehaald en dat scheelt een hoop. Eerder dan verwacht hebben we de eerste tegenliggers en moet het blauwe bord echt gebruikt worden. Eigenlijk wel spannend want het is hier soms best smal. Het is niet helemaal waar dat alles werkt. De watermaker is ook nog opstandig. Middels een uitvoerige mail naar de leverancier en inzet van thuiszittende bemanning wordt er van alles aan gedaan.

Over de opstappers wordt in deze blog niet geschreven, maar ik wil er in zijn algemeenheid wat over kwijt. De Anna Koosje is naast alles ook een ontmoetingsschip. Dat is elkaar tegenkomen en ontmoeten. Bij dat ontmoeten zit tevens de betekenis dat je niets moet. Bij velen zie je dat ze dit na een paar dagen goed door hebben en dan is er een heerlijk gevoel van ontspanning. Dat brengt weer de inzet om dingen te doen en daarmee een bijdrage aan het schip en de opvarende te leveren. Zo komt de ziel van de Anna Koosje midden in het gezelschap van opvarende te zitten. Die ziel is elke week een beetje anders. Dat is een boeiende uitdaging naast alle andere dingen die we meemaken